KASIM'DA ÇOK KISA BİR HİKAYE! | ANİSE HAMDOUN

Anis Hamdoun'un Lockdown Residency'nin bir parçası olarak yaptığı sanatsal çalışması, yansıtıcı ve süregelen bir öz bakım eylemi sunuyor - bir hikaye yazıyor.

Anason işle ilgili: Bazı insanlar kilitlenmekten memnun değildi, bazıları bundan keyif aldı, bazıları kendilerinden memnun değildi, ama diğerleri ... Spor yaptım, annemi kahve ile sigara içmek için video aradım ... ve bazen yazdım .

Kasımda Çok Kısa Bir Hikaye!

Karar vermesi gereken kadının ofisine gittim. Oyun hakkında bir şey bilmediğinden ya da henüz bir taslağı okumadığından değil, ama oyunun son haliyle geldiğinizde, en çok nefret ettiğinizden, artık ona bakıp bakamayacaksınız. Bir daha görmek istemiyorsunuz, başka bir deyişle, bir daha yeniden yazamıyorsunuz, beğenilmesini istiyorsunuz. Bu mutlak nefret aynı zamanda oyunun bittiği anlamına da gelir. Yazar ve yönetmen olmayı bırakmamaya çalışarak on sekiz yıldır kendim için belirlediğim standartlarda, oyundan yeterince nefret etmenin onu yönetmeye hazır olduğum anlamına geldiği sonucuna vardım. Bu yüzden, nihai tiksintime ulaştığımı bilerek ofise girmek, gitmeye hazır olduğu anlamına geliyordu. 
Bu yüzden, oyundan yeterince nefret edilip edilmediğine karar verecek olan kişi oyundan tatmin olunca, sevinçten atladım. Oyunu birlikte okuduk ve özellikle asil bir beyefendi gibi davranması gerektiğini düşünen germafobik şair Alex'i sevdi. Ofisten çıktım, kendime büyük bir parça cheesecake aldım, karbonhidratları umursamadan, çünkü hepimiz Corona zamanında büyüyoruz ve sonra eve geri döndüm.
Kapıyı açtım ve hemen birinin varlığını hissettim, ev arkadaşım olduğunu düşündüm ve merhaba demeye gittim Adam mutfakta karbonhidratla yemek yapıyordu, yine, hikayemde neden karbonhidrat var?
Alex'ti! Yemeği düşürdü ve temizlemeye başladı. Şok oldum: Alex nasıl da mutfağımda? Beni göremedi, merhaba dedim ama beni duyamadı! Onun temizlik ekipmanını çalmayı denedim ama dokunamadım, görünmezim! Sonra oyunumdan dizeler okumaya başladı ve bir karakterin adından bahsetti, Anis! Oyunun tahammül edebileceği en nefret dolu seviyelere ulaştığı için mutluydu, böylece daha sonra yönetebildi!
The End