"من و تو ما نیاز داریم."

"من و تو، ما به نوعی فردا نیاز داریم."

از نظر علمی ثابت شده است که تجربیات نژادپرستی منجر به افزایش هورمون های استرس می شود. نژادپرستی همچنین این قدرت را دارد که افراد آسیب دیده را از زندگی منحرف کند. این سؤال را ایجاد می کند که چه اشکالی از شفا وجود دارد و هنر چه کاری می تواند برای آنها انجام دهد؟ هنرمند به این سوالات پاسخ می دهد و پاسخ خود را در خود در ایالات متحده می یابد.

انسدادهای آگاهانه و ناخودآگاه تروما در کجای بدن قرار دارند؟ در نتیجه سلامت روان تا چه اندازه آسیب می بیند؟ کدام بیماری های جسمی ممکن است ایجاد شود؟ چه حکمت و سنت هایی از فرهنگ های ما وجود دارد؟ اجداد ما از چه روش هایی استفاده می کردند و اگر چنین است، چگونه می توانیم آنها را در این زمان به کار ببریم؟

تونی موریسون نویسنده می گوید: «عملکرد، کارکرد بسیار جدی نژادپرستی به عنوان یک عامل حواس پرتی است. شما را از انجام کارتان باز می دارد. این باعث می شود بارها و بارها توضیح دهید که چرا این گونه هستید.» اگر نژادپرستی کارکرد حواس پرتی دارد، برای من به عنوان یک فعال این سوال پیش می آید که چرا و چگونه به خودم اجازه می دهم حواس پرت شوم؟ اگر تمرکزم را روی درمان نژادپرستی در بدنم بگذارم، آیا این هم نوعی حواس پرتی است؟ در کجای بدن فضای آزاد بیشتری وجود دارد؟ چگونه می خواهم حرکت کنم و کدام قسمت های بدن ممکن است متفاوت یا آزادانه تر حرکت کنند؟ اکنون بدن چه شکلی دارد؟

در طول اقامت سه ماهه در Oyoun، هنرمند Asmaa Sbou تحقیقات مبتنی بر بدن را انجام داد و به سرعت فهمید که این یک فرآیند طولانی مدت است که دائماً در حال تغییر است و به زمان بسیار بیشتری نیاز دارد. 

- 

توسط صندوق هنرهای نمایشی با بودجه کمیسیون فرهنگ و رسانه دولت فدرال تامین می شود

عکس و فیلم: کریستین سحر