AUTOPOIESIS: شناخت خویشاوندی در میان توپولوژی های پادپا | نمایشگاه (سه شنبه تا شنبه)

اندرو آناندا ووگل در صدای خیرکی / کریستوفر اودمزوه / دهروبو جیوتی / الیلا / خسوس هیلاریو-ریس / پرابهاکار پاچپوته / راجیاشری گودی / سوباس تامانگ

سرپرستی Shaunak Mahbubani با مشاوره کیوریتوری از Vidisha-Fadescha، Eli Moon و Madhumita Nandi

Vernissage: 03 اوت 2022، 19:00 بعد از ظهر تا 22:00 بعد از ظهر
نمایشگاه: 04 تا 30 مرداد، سه شنبه تا شنبه، 12:00 الی 19:00

---

برنامه عمومی

03. اوت 2022 

19:00 – 22:00 | پیش نمایش نمایشگاه
20:00 | آیا آنها از خوردن با شما تردید دارند - خواندن مشارکتی توسط راجیاشری گودی
22:00 – 03:00 | بعد از پارتی Antipodal با MORENXXX و Fadescha

05. اوت 2022

18:00 - 19:00 | شهادت و اجتماع در مراقبت از HIV - گفتگو با الی مون و شانک محبوبانی
19:00 – 20:00 | زندگی / دوست داشتن در یک جامعه کاست - سخنرانی اصلی توسط Dhrubo Jyoti
20:00 – 21:00 | Akin To The Hurricane - اجرا توسط Jesus Hilario-Reyes با همکاری Exael

20 آگوست 2022

16:00 - 17:30 | تور کیوریتورال با متصدیان نمایشگاه 

17:30 - 19:30 | گفتگوی هنرمند "دو موقعیت - داستان شخصی، اجرا، و سرزمین های پرمخاطره" با الیلا (نیکاراگوئه) و ویدیشا-فادشا (هند)

–––

"ما نمی‌توانیم از نوشتن داستان‌هایی درباره معنای انسان بودن که جانشین آن‌هایی که در پایه‌های امپراتوری هستند صرف نظر کنیم.- سیلویا وینتر

وینتر در کتاب «انسان بودن به‌عنوان تمرین» (2007) اهمیت اصل داستان را توضیح می‌دهد و عمل خود-روایی را در قلب فرآیند تثبیت خود به عنوان یک انسان کامل و پیچیده خارج از تعریف روشنگری قرار می‌دهد. انسان - یک قدم، که او از آن به عنوان "عطف/واژگونی خودکار" یاد می کند. در راستای دیدگاه وینتر، AUTOPOIESIS به بررسی تفاوت‌های ظریف شیوه‌های هنری زندگی‌نامه‌ای می‌پردازد که ریشه در مکان‌های متضاد جنوب آسیا، آمریکای مرکزی و دریای کارائیب دارد. این پروژه که بین آگوست و دسامبر 2022 در برلین، کاسل، مکزیکوسیتی، گواتمالا سیتی، دهلی نو و سایر مکان‌ها در قالب نمایشگاهی گسترده نمایش داده می‌شود، هدف آن فراتر رفتن از مفاهیم انتزاعی همبستگی و آزمایش با روایت‌های خود برای پیشنهاد است. برای ایجاد روابط خویشاوندی عمیق تر از طریق شناخت موقعیت های خاص تجسم یافته.

هر دو منطقه دارای تراکم شبکه‌های بومی هستند که توسط امواج متعدد استعمار از بین رفته و تغییر شکل داده‌اند. این توسعه توپولوژی های اجتماعی بسیار خاصی را ایجاد کرده است که در پویایی استعمار کاست، استخراج گرایی و ریشه کنی فرهنگی ریشه دار مشترکات زیادی دارند. هر یک از هشت هنرمند که از موقعیت‌های خاموش سیستمی در این مناطق و دیاسپورای آن‌ها می‌آیند، از تجربه و تعامل خود با کیهان‌شناسی اجدادی صحبت می‌کنند و از استراتژی‌های خلاقانه برای احیای آرشیوهای زخمی استفاده می‌کنند. تعهد مستمر او به تمرین روایت خود منجر به آثاری می‌شود که از دیدگاه قربانی اجتناب می‌کنند، در عوض تحقیقات اجتماعی را با شعری قدرتمند برای تقلید از دیدگاه وینتر از انسان کامل و پیچیده ترکیب می‌کنند.

AUTOPOIESIS چهارمین قسمت از مجموعه متفقین برای آینده‌های نامشخص Shaunak Mahbubani است که به بررسی هم‌آفرینی کثرت‌گرایانه آینده از طریق انحلال مرزهای بین خود و دیگری می‌پردازد و بر اساس فلسفه بودایی عدم دوگانگی است. AUTOPOIESIS با همکاری مشاوران متصدی و میزبان ویدیشا-فادشا (دفتر مهمانی، دهلی نو)، الی مون (جشنواره باتاکلان، مکزیکوسیتی) و مادومیتا ناندی (اویون، برلین) توسعه می‌یابد.

ورودی رایگان!

سرمایه‌گذاری شده توسط پروژه هنرهای تجسمی موسسه گوته

عکس: کریستوفر اودمزو، بدون عنوان (Tayki and The Obeah Man)، 2021، چاپ دیجیتال، 114.3 x 64.8 سانتی متر (جزئیات)

---

بیوگرافی هنرمند:

راجیاشری گودیس فعالیت هنری با پیشینه تحصیلی و ریشه های آمبدکاری او شکل گرفته است. از طریق نوشتن، سرامیک، عکاسی و مجسمه سازی، او تلاش می کند تا قدرت و مقاومت روزمره جوامع دالیت در هند را رمزگشایی و قابل مشاهده کند. گودی در حال حاضر یک هنرمند مهمان در Rijksakademie Van Beeldende Kunsten، آمستردام است. او در مکان‌های متعددی از جمله دانشگاه هاروارد در کمبریج، آکادمی هنرهای زیبا در وین، ISCP در نیویورک، بنیاد هنر ایشارا در دبی (2019)، نمایشگاه در لندن و خوج بین‌المللی در نو-دهلی نمایشگاه و ارائه کرده است. 

الیلا cochonx chontalli barromestiza از Chontakes، نیکاراگوئه، غیر باینری و فعال در هنر اجرا و کنشگری است. الیلا اغلب با تنش های پیرامون سیاست های هویتی، هویت فرهنگی ناسیونالیستی، استعمار، دگرباشی و دیگری کار می کند. الیلا به روایت‌هایی که مستیزاجه را می‌سازد، با تمرکز بر خشونت استعماری در پشت آیین‌های مستیزو، جشنواره‌های مردمی و دیگر تظاهرات مذهبی علاقه‌مند است. الیلا یکی از اعضای مؤسس Operación Queer (2013) است، یک گروه نیکاراگوئه ای که بازتاب های ترنس فمینیستی و استعماری را در مناطق آمریکای مرکزی ترویج می کند. 

پرابهاکار پاچپوته از پرتره ها و مناظر با نقوش سوررئالیستی برای درگیر شدن انتقادی با کار معدن و تأثیرات معدن بر چشم انداز طبیعی و انسانی استفاده می کند. او که در ماهاراشترا مستقر است، تحقیقات از سراسر جهان را با تجربیات شخصی ترکیب می کند، از شخصی به جهانی می رود و پیچیدگی های تغییرات تاریخی را در سطوح اقتصادی، اجتماعی و محیطی بررسی می کند. او علاوه بر چندین دوسالانه و نمایشگاه بین‌المللی، جایزه Artes Mundi 2021 را در سال 9 دریافت کرد و اخیراً بخشی از پنجاه و نهمین نمایشگاه بین‌المللی هنر دوسالانه ونیز (59) بود. 

کریستوفر اودمزوه در تعدادی از گالری ها و موزه ها از جمله موزه جدید، موزه هنر کوئینز و MoMa PS1 به نمایش گذاشته شده است. اودمزوه از میراث جامائیکایی خود، پیچیدگی‌های میل به پیوند و شفا از طریق اسطوره‌شناسی و اجداد شخصی، به عنوان منبع اصلی کار خود استفاده می‌کند. او بنیانگذار پلتفرم های RAGGA NYC و CONNEK JA است و اخیراً به عنوان رئیس مشترک هیئت مدیره گالری Recess، بروکلین نیویورک انتخاب شده است.

دروبو جیوتی روزنامه نگار و نویسنده ای است که در دهلی نو زندگی می کند و در مورد مسائل ملی در تقاطع طبقه و تمایلات جنسی می نویسد. دهروبو نه تنها یکی از معدود متخصصان دالیت در روزنامه‌نگاری آسیای جنوبی است، بلکه جنبش کاست و تمایلات جنسی را در جنوب آسیا سازماندهی می‌کند که هدف آن حذف صداهای طبقه بالا از قلب جنبش‌های LGBTQIA+ است. دهروبو داستانی غیرداستانی می نویسد که به تجربیات کاست شکل عشق و میل در آسیای جنوبی می پردازد و علاقه مند است که ارتباط بین کاست و میل، به ویژه عجیب بودن را از طریق آثار بی آر امبدکار بررسی کند. 

اندرو آناندا ووگل یک هنرمند چند رشته ای است که در تقاطع ویدئو و نصب کار می کند. او در کار خود به شدت به تاریخ، جغرافیا و روایت های شخصی می پردازد. تحقیقات ووگل که در کالیفرنیای شمالی بزرگ شده است، عمدتاً بر تجارت کار اجاره ای بین هند و کارائیب متمرکز شده است. آثار او در دوسالانه کوچی-موزیریس، دوسالانه عکس و ویدئو چونکینگ چانگ‌جیانگ، موزه شهر و مانیفست 11 و غیره به نمایش گذاشته شده است.

صدای خرکی/ खिड़की आवाज़ یک تابلوی دوزبانه و هایپرمحلی است که توسط مالینی کوچوپیلای و ماهاویر بیشت از سال 2016 منتشر می شود. این پروژه و اولین نسخه در پاسخ به Coriolis Effect: Migrations and Memory Residency در انجمن بین المللی هنرمندان خوج طراحی شد. این روزنامه در حال حاضر در چاپ یازدهم خود است. 

سوباس تامنگ متعلق به جامعه بومی تامانگ نپال است که تاریخ آن عمدتاً بر اساس سنت‌های شفاهی است که به خوبی مستند نشده است. او برای رفع این شکاف اطلاعاتی تاریخی، تلاش می کند تا بافت فرهنگی و اجتماعی خود و جوامع اطراف را بایگانی کند. تامنگ از مهارت‌های سنتی که در طول زمان به ارث رسیده و آموخته‌اند، از جمله حکاکی، حکاکی و اشکال مختلف چاپ استفاده می‌کند. او یکی از اعضای بنیانگذار Artree Nepal است و آثارش در Triennale کاتماندو 2022، اجلاس هنر داکا 2018 و اخیراً در Savvy Contemporary، برلین 2022 به نمایش درآمده است.

عیسی هیلاریو-ریس یک هنرمند بین رشته ای است که به غیرممکن بودن بدنه سیاه و نقص های اپتیک مکانیکی علاقه دارد. در حالی که تمرین ژزو در تقاطع اجرای صوتی، نصب زمین، و سینمای گسترده قرار دارد، آثار تکراری فرهنگ کارناوال و ریو را در سراسر غرب بررسی می‌کنند تا رویکردی ضروری به مفاهیم «دستیرو» بیابند. آثار هیلاریو-ریس در موزه هنرهای معاصر شیکاگو، جشنواره فیلم ستاره سیاه (فیلادلفیا) و واحد پاراسل (لندن) به نمایش درآمده است. 

کیوریتور:

شوناک محبوبانی کیوریتور و نویسنده عشایری است. پروژه های Shaunak به عنوان بخشی از مجموعه نمایشگاه "متفقین برای آینده نامشخص" بر خلق مشترک کثرت گرایانه آینده از طریق از بین بردن مرزهای بین خود و دیگری، بر اساس فلسفه بودایی عدم دوگانگی متمرکز است. Shaunak علاقه مند به خلق تجربیاتی است که الهام بخش کارهای عجیب و غریب سیالیت، پیچیدگی و تضادهای پایدار است. اینها شامل پروژه هایی برای Party Office b2b Fadescha (documenta پانزده، کاسل)، تئاتر ماکسیم گورکی (برلین)، ISCP (نیویورک)، apexart (نیویورک)، Casa Roshell (مکزیکو سیتی)، TIER (برلین) هستند. ) و موسسه گوته (دهلی نو).

مشاوران کیوریتور:

ویدیشا فدشا هنرمند و کیوریتور است. ویدیشا معماری های مفهومی را توسعه می دهد که از تجربیات زیسته به عنوان آموزش هنجار انتقادی برای هژمونی های دگرباش استفاده می کند. کار فادشکا بر حرکت بدن به عنوان آرشیو آسیب های بین نسلی، بدن به عنوان محل میل خود، و حزب به عنوان مکان انعطاف پذیری و خویشاوندی مثبت تمرکز دارد. فادشا «دفتر حزب» را تأسیس کرد، یک فضای هنری و اجتماعی ضد کاست، ضد نژادپرستی، ترنس*فمینیستی. این پست را از طریق تحقیق متقاطع، گفتگو و جشن برای عموم مردم منتقد آینده بررسی می کند. Party Office b2b Fadescha هنرمند Lumbung در documenta پانزده، 2022 است.

الی مون یک مروج فرهنگی، متصدی، هنرمند و فعال مکزیکی است. الی چندین پروژه بلندمدت را سازماندهی می کند که مکالمات را در مورد شکاف های جنسیتی و جنسی، خشونت مبتنی بر جنسیت و HIV/AIDS تحریک می کند: Bataclan International، BataFems و Entre Sures. الی همچنین در حال حاضر به عنوان افسر امور بین الملل در Agenda LGBT AC، یک انجمن مدنی با 18 سال تجربه در دفاع از حقوق بشر LGBT کار می کند. 

مادومیتا نندی هنرمند و محققی است که عمیقاً درگیر فرهنگ های خاطره و بررسی مجدد و اصلاح شیوه های حافظه جمعی است. کار او بر بررسی و تضعیف تأثیر شیوه‌های آرشیوی استعماری بر جامعه معاصر، با تمرکز بر میراث ناملموس، هنر بومی و زودگذر متمرکز است. او به‌عنوان مدیر هنری Oyoun کار می‌کند و پروژه‌های اجتماعی-فرهنگی و هنری را با دیدگاه‌های دگرباش-فمینیستی، عصبی و متنوع و طبقاتی-نقدی آغاز و توسعه می‌دهد.

---

◥ در اویون جایی برای تبعیض جنسی، خصومت عجیب، ترنس هراسی، هر نوع نژادپرستی یا تبعیض مانند ضد سیاهپوستان، نژادپرستی ضد مسلمانان یا یهودی ستیزی وجود ندارد. همین امر در مورد هر نوع رفتار خشونت آمیز، پرخاشگرانه یا توهین آمیز نیز صدق می کند. Oyoun یک فضای امن برای همه ارائه می دهد، یک انجمن باز برای گفتگو و مکانی که ما از یکدیگر حمایت می کنیم و از یکدیگر دفاع می کنیم. اگر کسی یا چیزی شما را در طول یک رویداد آزار می دهد، لطفاً با یکی از کارکنان ما که برای کمک در آنجا حضور دارد تماس بگیرید! اگر می خواهید پس از یک رویداد تجربه ای را با ما به اشتراک بگذارید، لطفاً به ما ایمیل بزنید (hallo@oyoun.de) یا یک پیام ناشناس از طریق ما ارسال کنید. سایت ما.